Doutsen heeft het deze keer erg te pakken: Schijnzwangerschap. Iedere teef krijgt hiermee te maken na de loopsheid, dit is nog een stukje erfelijk materiaal van de wolvenroedel (iedere teef helpt mee om de puppen te voeden, zodat de moeder weer snel mee kan op jacht).
Bij Doutsen zijn dit keer, voor het eerst, ook haar melkklieren gezwollen. Verder is ze al een hele week aan het tutten en heeft ze een nest gegraven in de tuin. Gelukkig hadden we het speelgoed al weggehaald, dus die kan ze niet gaan zien als puppen. Ze heeft van het weekend (ongeveer 9 weken na de vruchtbare periode tijdens de loopsheid) ook nog eens zitten piepen, dit doet ze wel vaker en dat is meestal de dag dat ze had moeten werpen als ze gedekt zou zijn. Gelukkig duurt het meestal niet zo heel lang en zou ze er met een week weer vanaf moeten zijn. Om de schijnwangerschap zoveel mogelijk in te perken leggen we haar speeltjes altijd al weg na de loopsheid. Verder aaien we haar dan ook niet meer op haar buikje, tot 2 maanden na de loopsheid (soms langer, afhankelijk van de ernst van de schijnzwangerschap). Door de hond niet meer over haar buikje te aaien kun je ook de melkklieren niet meer stimuleren en zal de hond ook niet al te veel last hebben van de melkklieren (tenminste dat is het idee en dat is mij door de dierenarts vertelt).
0 Comments
|